Marcin Filipowicz
Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2008
Książka jest próbą ponownego odczytania twórczości najważniejszych czeskich i słowackich autorek XIX wieku – Boženy Němcovej, Karolíny Světlej, Terézy Novákovej, Eleny Maróthy-Šoltésovej i Terezii Vansovej. Autor korzysta z ustaleń badawczych feministycznej krytyki literackiej. Przeprowadza ona analizę twórczości pisarek przynależnych do dwóch literatur, przy czym jej celem nie jest ujęcie komparatystyczne. U źródeł takiego rozwiązania znalazły się refleksje teoretyczne dotyczące istnienia w literaturze specyficznej kobiecej wspólnoty literackiej, na którą w powyższym przypadku dodatkowo nakłada się pozostawania obu literatur w tym okresie w ścisłym związku, określanym czesko-słowacką wzajemnością kulturową.
Horyzont teoretyczny książki wyznacza nurt feministycznej krytyki literackiej, przy czym autor nie dokonuje jednoznacznego wyboru między anglosaskim a francuskim nurtem feministycznych badań literaturoznawczych, ale stara się również nawiązywać do tradycji prac polskich powstających od połowy lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Trzon książki stanowią cztery kolejne rozdziały rozpatrujące czeską i słowacką literaturę kobiecą II połowy XIX wieku pod kątem problematyki recepcji, organizacji tekstu dzieła literackiego oraz specyfiki tematycznej.